Արդեն 8 տարի կլինի ինչ տղաս մեզ հետ չի: Երբ տղայիս դեպքը պատահեց, այդ ժամանակ 3 տարի է ամուսնացած էին ինքն ու հարսս ու թոռս մի տարեկան էր: Դեպքից հետո հարսս մնաց իր ու տղայիս աշխատանքով համատեղ գնված բնակարանում: Շփում կար մեր մեջ բնականաբար: Մինչև հիմա էլ շփվում ենք, լավ աղջիկ, լավ հարս է եղել ինքը, բան չեմ կարա ասեմ:
Բայց վերջերս մեզ հետ զրուցեց, ասեց,որ իր կյանքում նոր մարդ կա: Ասեց, որ շատ դժ վար ա եղել իր համար էդ որոշումը նորից անձնականը դասավորելու, բայց հասկացավ, որ կյանքը շարունակվում ա ու ինքն էլ իրավունք ունի երջանիկ լինելու: Ապշել էի ուղղակի: Ի՞նչ ա նշանակում՝ ես էլ եմ մարդ, ես էլ եմ ուզում երջանիկ լինեմ: Է գոիստի մեկը, բա երեխուդ ինչ ես անելու:
Չդիմացա, ինչ պետք էր ասեցի: Ասեցի. «լսի Անժելա, էդ որոշումդ,որ կայացրել ես, բա մի հատ չես հարցնում մենք ուզում ենք մեր թոռն ուրիշ տղամարդու հետ շփվի, կապվի մի բան էլ հայրություն անի երեխուս: Մենք մեր թոռանը կպահենք, դու գնա քո կյանքը դասավորի, եթե էդա քեզ համար կարևոր»: Շատ հստակ ու կոնկրետ ասեցի, որ երեխեն մերն ա ու ուրիշ հայր չի ունենալու իմ տղուց բացի:
Սա էլ շուռ եկավ ինձ ասեց. «Մամ ջան, դու լավ գիտես, թե ինչ օրեր եմ ես քաշել քո տղու հետ, հա սիրել եմ, բայց շատ բանի վրա աչք փակեցի, վերջում ինքն իրան կո րծանեց: Ես հարգում եմ իրան ու երեխուն էլ միշտ ասում եմ ովա իրա պապան, իմ կյանք դասավորելը չի նշանակում, որ պիտի երեխեն ուրիշ պապա ունենա: Երեխեն փոքր չի ու շատ լավ գիտի ամեն ինչձեր հետ շփումն էլ շարունակվելու ա, որովհետև դուք իրա տատիկ, պապիկն եք: Վստահ եմ, որ եթե ինձ մի բան եղած լիներ, ինքդ էիր տղայիդ ասելու, որ կյանքը դասավորի, երեխուն մայր ա պետք»: Մեկա, ասել եմ դա չլինող բան ա ու ես անձամբ դա տարան կդիմեմ, որ քո ձեռից խլեմ երեխուս: Ինչ ուզում ես արա: Ես խան գարելու եմ իրան:Պատրաստեց՝