Վայ ժողովուրդ ջան չգիտեմ որտեղից սկսեմ, ի՞նչ ասեմ լավ, ո՞նց ասեմ, որ նոր եմ իմանում, որ իմ 20 տարեկան երեխու իսկական հերը ես չեմ։ Չեք կարա պատկերացնեք թե հետս ինչ կատարվեց էդ ժամանակ, որ իմացա ոնց որ աշխարհը կանգներ։
Ոչ մի բանի մասին չէի մտածում, մտքիս մենակ իմ ու աղջկաս միասին անցկացրած օրերն էին։
Փաստորեն կնիկս էսքան տարի, որ սուս ու փուս խելոք հետս ապրելա, սաղ գովում էին, ասում էին՝ սենց հեզիկ հարս չենք տեսել, սաղ բարեկամները իրան սիրում էին, փաստորեն էդքան էլ տենց չէր։
Կնիկս ինձ իմ հալալ ընգերոջ հետա դավաճանել վախտին, այսինքն իմ երեխու հերը իմ ընգերնա, որ իմ հետ հացա կիսել։
Отправить ответ