1տարիա արդեն սիրած եմ պահում, կնիկս չգիտի։ Սաղ օրը տժժիկների մեջ եմ։ Դե տղա ենք հիմա, մի կյանք ենք ապրում, բա մի հատ սիրած չունենա՞նք։ Բան չունեմ ասելու կնիկը իրա տեղն ունի, բայց դե սիրածը ուրիշա էլի։ Իմ սիրածն էլ հո մի հատ
ծիտ չի, նայում ես քեֆդ բերումա։ Ջրոցիին ընգերներով հավաքվանք, պոկվանք Սևան։Հլը չէինք հասցրել հաց բան ուտեինք, ուրախանայինք, մեկել զոնքս զանգեց, բա՝ կնիկդ վատացելա տարել ենք հիվանդանոց։ Թքել եմ սաղի վրա ու հասել եմ Երևան։ Կնգաս, որ տենց վատ տեսա, հասկացա, որ իրանից բացի ուրիշ մարդ չի կարա լինի իմ կյանքում։
Отправить ответ