Այսօր պատմեմ, թե ինչպես վերջնականապես լուծեցի իմ և հարսիս մոր՝ Ամերիկայում ապրող Աննայի հետ կապված խնդիրը։ Նա հաճախ էր միջամտում մեր կյանքին, կարծես իր գործն էր որոշել, թե ինչպես պիտի ապրենք։ Բայց վերջերս նա այնպիսի բան արեց, որ ստիպված եղա կոնկրետ քայլեր ձեռնարկել։
Հարսիս մոր սովորությունը՝ «կառավարել» մեր կյանքը
Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ Աննան՝ հարսիս մայրը, ով ապրում է Ամերիկայում, պարբերաբար մեզ նվերներ էր ուղարկում։ Սկզբում դա ինձ նյարդայնություն չէր պատճառում․ մի քանի շորիկ, խաղալիք երեխաների համար։ Բայց հետագայում պարզվեց, որ նա իր այդ «նվերների» միջոցով փորձում էր խառնվել մեր ընտանեկան որոշումներին։
«Տղայիդ այս դպրոցից հանիր, էլ չեմ կարող նման նվերներ ուղարկել», — ասում էր։
«Սկսեք սրանք անել, ես գիտեմ, թե Ամերիկայում ինչպես է պետք ապրել»։
Վերջին կաթիլը՝ անսպասելի պահանջ
Մի օր Աննան զանգեց ու հայտարարեց․
«Դուք պետք է տան նոր վերանորոգում անեք։ Դա մեր ընտանիքի համար ավելի հարմար կլինի»։
Ինձ համար սա արդեն շատ էր։ Չնայած ես գնահատում եմ նրա օգնությունը, բայց նման պահանջներն ու խառնվելու փորձերը պարզապես անընդունելի էին։
Ինչպես լուծեցի խնդիրը
Ես որոշեցի հարցը լուծել մեկ անգամ և ընդմիշտ։ Վերջին խոսակցությանը՝ երբ նա կրկին միջամտեց մեր անձնական կյանքին, ես հստակ ասացի․
«Աննա ջան, մենք գնահատում ենք ձեր ուշադրությունն ու նվերները, բայց մեր ընտանեկան որոշումներն ընդունում ենք ինքնուրույն։ Ձեր խորհուրդները կարող են օգտակար լինել, բայց պարտադիր չեն»։
Այնուհետեւ սահմանեցի հստակ կանոններ․
Նվերները չեն ենթադրում որոշումների իրավունք․ Նորից բացատրեցի, որ մենք շնորհակալ ենք նրա նվերների համար, բայց դրանք ոչ մի կապ չունեն մեր ընտանեկան որոշումների հետ։
Շփման սահմանափակում․ Խնդրեցի, որ եթե ունի խորհուրդներ կամ առաջարկներ, դրանք ներկայացնի հարգալից ձևով։
Անկախություն․ Մենք ինքներս պետք է որոշենք, թե ինչն է ճիշտ մեր ընտանիքի համար։
Արդյունքը․
Այն, ինչ սկզբում թվում էր անհնար, վերջապես փոխվեց։ Աննան ընդունեց իմ դիրքորոշումը։ Հիմա նա էլ չի միջամտում մեր որոշումներին, իսկ մեր հարաբերություններն ավելի ջերմ են դարձել։
«Ինքդ որոշիր, ինչպես ճիշտ կլինի», — վերջերս ասաց նա, երբ ես հարցրի նրա կարծիքը։
Ինչ սովորեցի այս պատմությունից
Այս պատմությունը ինձ մեկ կարևոր դաս տվեց․ երբեմն պետք է համարձակ լինել ու հստակ սահմանել կանոններ, որպեսզի բոլոր կողմերը հարգեն միմյանց սահմանները։
Եթե դուք էլ ունեք նման իրավիճակներ, կիսվեք ձեր լուծումներով ու թողեք, որ մյուսները նույնպես դաս առնեն։ ❤️