Տատուս անցած շաբաթ տարել էինք քաղաքից դուրս, որ մի քիչ ցրվեր: Էնքան հավես ժամանակ անցկացրեցինք: Ջերմուկ էինք գնացել, տատին հազար տարի էնտեղ չէր եղել, ոնց էր կարոտել էտ վայրերը: Մի լավ ման եկանք, մեկ էլ տեսնեմ տատիս վազեց մի տղամարդու կողմ ու երկուսով փաթաթվեցին իրար, սկսեցին լացել: Բոլորս զարմացած կանգնել էինք, չէինք հասկանում՝ ինչ ա կատարվում:
Հետո տատիկս պատմեց, որ այդ մարդը եղել ա իր խորթ եղբայրը, ում հետ կապը կորել ա ու իրանք էլ չեն կարողացել գտնել իրար: Տատիկիս խորթ եղբայրը գնացել ա Ամերիկա ու տարիներով կապ չի ունեցել Հայաստանի հետ: Էս ամառ եկել էր Հայաստան կարոտը առնլու: Լրիվ ճակատագիր էր, որ ես այդ օրը տատուս տարա Ջերմուկ:
Մի խոսքով էտ մարդը մեզ հրավիրեց իրա տուն: Գնացինք, էնքան լավ մարդ էր, տատիկիս համար տեսնեիք ինչ նվերներ էր պատրաստել: Իսկապես շատ հարազատ մեկն էր, տատս մինչև հիմա ուշքի չի գալիս, էտ պատահածից հետո, խորը ծերության օրոք գտավ իր եղբորը ու շատ պատահական մի վայրում
Отправить ответ