Հարսս փնթիության մարմնավորումա, ես զարմանում եմ տղես որտեղից դրան գնաց գտավ ու տուն բերեց, ուրիշ նորմալ աղջիկ չկա՞ր։ Հարսս գյուղիցա, դե նենց չի, որ շատ ուրախ էի էդ առիթով, բայց դե ասեցի իմ տղու ընտրություննա, ես մի կերպ կհարմարվեմ։
Բայց տենց էլ չկարացի։
Այ մարդ տուն մեկը գալիսա, ամաչում եմ, շորերը կեղտոտ, մազերը կեղտոտ, վրայից հոտա գալիս։ Սիրտս կանգնումա, արդեն ես եմ նամյոկ անում, որ մտնի լողանա։
Մեկել վն օրը ինձ ասումա՝ մամ ջան, դու իմ մաքրության վրա մի կասկածի, մենակ քո մասին մտածի։ Վայ էս որ չասեց, ոնց որ եռման ջուրը գլխիս լցնեին։
Отправить ответ