Ես ու մարդս ի սկզբանե որոշել էինք, որ ամուսնությունից հետո գնալու ու ապրելու ենք սկեսուրիս հետ, որովհետև այլ տարբերակ ու հնարավորություն չունենք ապրելու:
Հարսանիք արեցինք, ահակին լավ անցավ ամեն բան, հարսանիքից հետո էլ դե էկանք տուն: Քնել էինք արդեն, երբ որ սկեսուրս առանց տուկ-տուկ տալու մտավ մեր սենյակ ու կանգնեց գլխներիս վրևը, հետո էլ ասեց՝ ուզում էի տենայի լավ ե՞ք, նորմալ ա՞ ամեն բան:
Մինչև ես ուշքի կգայի ու կհասկանայի թե ինչ ա կատարվում, մարդս հելավ մոր թևից բռնեց հենց իմ մոտ ու դուրս շպրտեց: Սկսեցին կռվել իրար հետ ու ասեց մորը՝ սրանից հետո եթե սենց բան ես արել, կհելնենք ու էս տնից ուղղակի կգնանք:
Սկեսուրս նեղվել էր, որ իմ մոտ տենց բան արեց տղեն, բայց լավ ես չեմ, դուք եք, էտ անելու բան ա՞:
Արդեն հասկանում եմ, թե ինչ դժվար ա լինելու իմ համար իրա հետ մի տան մեջ ապրելը: