20 տարիա ամուսնացած եմ, բայց 1 անգամ կնգաս դավաճանած չկամ։ Շատ հավատարիմ մարդ եմ, իմ կնգան, իմ երեխեքին շատ եմ սիրում ու գնահատում։ Թե էդ օրը խելքիս ինչ փչեց, չհասկացա։
Ընգերոջս ծնունդն էր, տղերքով գնացել էինք խմելու։ Ահագին խմեցինք, լավ ուրախացանք։ Մեկել մեր մեջի ջահելներից մեկը ասեց՝ բա զանգում եմ ռուս աղջիկներ գան։ Ես չէի ուզում, բայց էնքան յազվա եղան, ասի լավ դե ջհանդամ, մի կյանք ենք ապրում։
Վերջը էս ընգերս զանգեց, դրանք կես ժամ հետո եկան։ 6հոգի էին, լավ էլ իրանց ջարդում էին, բայց որ ասեմ ինձ եսիմ ինչ հետաքրքիր էր չէ։ Դրանցից մեկը եկավ նստավ գիրկս, ասումա՝ բա արի առանձնանանք, ասի՝ այ աղջիկ հո դու շառ չես, հելի գնա։
Մի խոսքով տղեքը լավ ուրախացան, սրանց ճամփեցին։ Մեկել արդեն պիտի հաշիվ փակենք, որ դուրս գանք, ջոգում եմ բումաժնիկս չկա։ Էդ լրբերից մեկը սամթել էր։ Բա ժողովուրդ ջան, այ սենց բաներ։
Отправить ответ