Էս վերջերս կնիկս շատ տարօրինակ էր դարձել ու զգում էի որ մի բան էն չի: Որոշեցի հետևեմ հլը մի օր դրան, տենամ, թե ինչ ա կատարվում, ինչ ա անում:
Առավոտ հելա, ասեցի որ գնում եմ գործի ու շատ ուշ եմ տուն գալու, բայց դե իրականում ոչ մի տեղ էլ չգնացի ու սկսեցի հետևել իրան:
Իմ գնալուց մի կես ժամ հետո տնից դուրս էկավ ու ինչ տենամ, գնաց հանդիպելու մոտ ընգերոջս հետ: Մի հռհռոց, մի երջանկություն իրար հետ:
Ես նենց շոկային վիճակում էի ու մանթո, որ տենց վիճակում երևի վաշե չէի էղել: Մտա ներս մոտները ընգերոջս նենց տփոց տվեցի, որ սաղ կյանքը չի մոռանա, իսկ կնգաս էլ իրա վեշերի հետ շպռտեցի դուրս:
Էրկուսն էլ խնդրում էին, որ լսեմ իրանց, կնիկս ուզում էր ներեմ, բայց կյանքում չեմ ների: Հիմա արդեն ազատ ա, թող գնա ում հետ ուզում ա հռհռա ու ինչ ուզում ա անի: Սիրտս խառնում ա արդեն իրանից, իսկ ինչ վերաբերում ա ընգերոջս, ինքը մեջքից խբեց ինձ, իսկ ես մտածում էի, որ ընգերս ա:
Ճիշտ են ասում էլի, որ օձը տաքացնողին ա կծում:
Отправить ответ