Մեր տան մոտ մի հատ փոքր խանութ կա, արդեն մի տարիյա ինչ վաճառող եմ աշխատում։ Դե ավելորդ գումարը երբեք չի խանգարի, մարդուս եմ օգնում, տան կոմունալներն եմ փակում, համ էլ ձեռիս փող ա լինում, կարում եմ իմ ուզածները առնեմ, երեխուս հետ այգի գնամ, իրան խաղալիքներ առնեմ։ Մարդս էլ ֆինանսիստ ա, իրա գործն ընենց ա, որ մի քիչ ուշ ա տուն գալիս։
Երեկ առևտուրը շատ էր, մինչև գիշերը 10-ը խանութը բաց էր, իմ համար կանգնած էի, մեկ էլ տենամ մի հատ բիձա եկավ, թե բա արի դուրս բան ունեմ ասելու։ Թարսի նման էտ պահին ոչ մի հաճախորդ էլ չկար, ես էլ որ ճիշտն ասեմ վախեցա, ասի կարողա ուզում ա գողություն անի, ինձ էլ դուրս ա կանչում, որ հանգիստ հարցերս լուծի։ Հեռախոսս միացրի, որ արագ կարենամ զանգեմ։
Հետո դուրս եմ եկե։ Փաստորեն էտ մարդն ուրիշ բան էր ուզում ինձ ցույց տար։ Մարդս մեքենայով կանգնել էր մեր շենքից լավ հեռու, հետն էլ մի հատ աղջիկ էր, դուռը բացին երկուսն էլ ավտոյից դուրս եկան, իրար ջերմ-ջերմ հաջող արին ու ամեն մեկը գնաց իրա ճանապարհով։ Շշմել էի, էս բիձեն էլ, թե բա էն աղջիկը ում որ մարդուդ հետ տեսար, իմ աղջիկնա, իրա անունից ես ներողությւոն եմ խնդրում։ Ասեց ու գնաց։