Երկու տարիա արդեն, որ ամուսնացախ ենք ու դեռ երեխա չունենք։ Շատ ենք ուզում, բայց դեռ չի ստացվում։ Բժիշկի ենք գնացել ասում են խնդիր չկա, բայց միևնույնն է ոչ մի լուր։ Շատ եմ նեղվում, ամուսինս ինձ անընդհատ հանգստացնումա, ասումա, որ կլինի քանի չկա, վայելի թեթև ապրի, իրա ժամանակին կլինի ամեն բան։
Բոլորն ուրախա էին ահավոր, ես էլ էի ուրախ, բայց և մի տեսակ տխուր էի, ոնց որ ինձնից խլած լինեին իմ երջանիկ լինելու հնարավորությունը։ Հաջորդ օրը ինձ մեղավոր էի զգում, որ նման բաներ են մտքովս անցել ու ավելի լավ էի ինձ զգում։ Գիտեի, որ շատ լավ լուր ա դա ու որոշեցի սկեսուրիս համար անականկալ անել ու համով բաներ պատվիրեցի ու իմ ձևով շնորհավորեցի իրեն։
Отправить ответ