Հարսանիքի էինք հրավիրված։ Մեր բարեկամուհու աղջիկն էր պսակվում ։ Էս մեր փեսան լավ հարուստ ընտանիքից ա ու մի շատ սիրուն ու հարուստ ախպեր ունի։ Հարսանիքի օրն աղջկաս զուգեցի-զարդարեցի ու ասեցի․ «ընենց արա էս մեր հարուստ փեսու ախպորը քեզանով անես, դու էլ մի լավ տեղ դասավորվես»։
Երեկոյան հանդիսության սրահում աղջիկս ինձ խայտառակ արեց։ Ասածս խորհուրդը շատ բառացի էր ընդունել ։ Երեկոյի ընթացքում նա լավ խմել էր ու գնացել պարի հրավիրել փեսացույի եղբորը։ Աղջիկս դարձել էր բոլորի խոսակցության թեման։ Ամոթից գլուխներս կախ էինք մնացել։ Շուտ հելանք ու գնացինք տուն, որ ավելի շատ խայտառակ չդառնանք։ Հաջորդ օրը, որ պատմեցի ինչ էր արել հարսանիքի օրը, աղջիկս չէր հավատում։
Օֆ՜, ստեղ էլ խայտառակ դառանք։