Հետո էլ ասում են հայաստանի աղջիկները մաքուր են, տան պահած են, իրանց ոչ մեկ մատով չի կպել մինչև հոր ու ախպոր հետ չխոսան: Չկա տենց բան ժողովուրդ ջան:
ԵՍ էսքան տարի ռուսաստան ապրեցի, աշխատեցի, բայց հիմա արդեն ամուսննաալուս տարիքնա: Որոշեցի գամ իմ հայրենիքից մի նամուսով, շնորքով աղջկա հետ ամուսննաամ, ձեռը բռնեմ տանեմ ռուսաստան, մեր համար ապրենք:
ԱՄեն ինչն էլ ունեմ աստծուն փառք, սաղ շատ լավ ա, գործերս վափշե դզված են: Բայց բանից պարզվեց որ էս աղջիկները մենակ ունեցվածքին են նայում: Բացի դրանից ամեն մեկի մասին մի տեղ մի բան խոսում են:
Միհատ աղջկա էի հավանել, գնացի ճշտվեցի նենց բաներ ասեցին թաղի տղեքը, որ ականջներիս չէի հավատում: Խայտառակ բաներ պատմեցին էդ հրեշտակի դեմքով աղջկա մասին, էն կարգի որ չեմ էլ ուզում մոտիկ գնամ:
Ահավոր հիասթափվել եմ սաղ աղջիկներից: Չգիտեմ էլ կամուսնանամ թե չէ: Երևի հիմա հետ կգնամ գործերիս, բայց եթե հիմա չամուսնանամ, երևի սաղ կյանքս սենց մենակ էլ ապրեմ: