Երեկ տանը մենակ էի, մեկել ներքևի հարևանս դուռս ծեծեց։ Դրանից սաղ հարևանությունը զզվումա։ Շատ տականք, անթասիբ մարդա։ Ոչ հարազատություն ունի, ոչ ընկերություն, դուռը բացող չկա։ Մի կնիկն էր, էն էլ էնքան լակեց կնգա կյանքը կերավ, էդ աղջիկն էլ թողեց գնաց։
Հա, որպես հարևաններ տղերքը բարև-բայլուս ունեն հետը, բայց որպես տղամարդ որ ասեմ եսիմ ինչ տեղ են տալիս, չէ։
Մի խոսքով դուռը բացեցի էդիա կանգնած։ Ասում եմ՝ Արտակ ջան ի՞նչ կա, ինչ-որ բանա՞ եղել։
Բա հետդ լուրջ խոսալու բան ունեմ Լիլիթ ջան։ 100դոլլար տանք, կարողա՞ հետներս սաունա գաս։
Էդի, որ չասեց, եռման ջուրը լցրեցին գլխիս։
Ասեցի՝ այ ալկաշ հենց հիմա ռադդ քաշի, թե չէ մարդս, որ իմացավ, ձեռից չես պրծնի։
Բայց մարդիս չեմ ասել, վախենում եմ գնա, դրան մի բան անի։