Շուտվանից գիտեմ, որ մարդս ինձ դավաճանումա։ Հեչ պետքս էլ չի, ինչ գրող ուզումա թող ուտի, վերջում ինքնա տուժելու։ Համ էլ ո՞ր մի տղամարդը իրա կնոջը չի դավաճանում։ Հերս էլ երկար ժամանակ մամայիսա դավաճանել։ Դա նորմալ երևույթա ու ես ծանր չեմ տանում։ Դրա փոխարեն իմ կյանքն եմ վայելում։
Որ բաժանվեմ ու՞մա օգուտ լինելու, մենակ երեխեքս են տուժելու ու անհեր մեծանան։ Դրա համար էլ ձեն չեմ հանում ու հանգիստ իմ կյանքն եմ ապրում, ոչ մարդուս, ոչ էլ սիրածներին բանի տեղ չեմ դնում։
Отправить ответ