Թոռանս շատ եմ սիրում, ուր գնում հետս տանում եմ, ոնց որ իմ կտորը լինի։ Երեկ էլ ասի գնամ խանութ մի քիչ առևտուր անեմ, հարսիս էլ ասի կարողա հետո էլ հրապարակ իջնենք, երեխուն մի քիչ ման տամ, նոր տուն գամ։ Ինքն էլ թե բա պապ ջան, գնացեք ինչքան ուզում եք ման եկեք, ես էլ էտ ընթացքում ուտելու բան կսարքեմ։ Էս էլ թառանս հագցրի ու տնից դուրս եկա։
Հիմի առևտուրն արել պրծել ենք, տենամ մոտս փող չկա, թարսի նման սաղ տունն էի թողե, էտ վաճառողին ասի երեխուն ուշադիր եղեք, հեսա արագ գնամ տուն, փողը բերեմ։ Ըտենց երեխուն թողի վեշերի մոտ, ես էլ հետ դարձա տուն։ Հլը չէի հասե տենամ ընկերոջս տղու ավտոն մեր հայաթը կանգնած ա։ Ասի էս ինչ լավ ա, ինքն էլ ինձ հետ կտանի խանութ, թե չէ արդեն ոտերս ցավում էր։
Տան դուռը բացի հիմի ընենց բան եմ տեսե, որ համ առևտուր եմ մոռացե, համ էլ երեխուն։ Էտ տղեն հարսիս գրկել կանգնել էր, ասում եմ ստեղ ինչ ա կատարվում, մեկ էլ երկուսն էլ խառնավ իրար։ Հարսս էլ թե բա էս էն չի ինչ դու մտածում ես պապ ջան, սպասի ես հիմա ամեն ինչ կբացատրեմ։ Բայց դե էլ ինչ պետք ա բացատրեր, ասի հենց հիմա վեշերդ հավաքի ու գնա իմ տնից, մեկ ա տղուս ամեն ինչ պատմելու եմ։